Beschrijving

In 1999 regisseerde haar vader haar in de film Nachtvlinder naast onder andere Karin Bloemen en Ramses Shaffy. Vanaf 1999 was ze wat minder actief op het acteervlak. Ze kreeg in dat jaar haar eerste kind met partner Bas Westerweel: zoon Sebastiaan. Vanaf 5 september 2002 tot en met 3 mei 2003 speelde ze in de musical Aladdin.

Op 25 april 2004 volgde een tweede zoon: Silvijn. In datzelfde jaar en opvolgend speelde ze een rol in de rondreizende muzikale theatershow De Kameleon Ontvoerd. Hierin vertolkte Babette de rol van Mem Klinkhamer, het personage van de gelijknamige boeken van auteur Hotze de Roos. In 2005 keerde ze voor even terug in Goede Tijden, Slechte Tijden als Linda Dekker.

Ondertussen is ze, net als haar vader Herman van Veen niet vies van een potje zingen en Babette weet de speelse liedjes om te ruilen voor een serieuzere jazzy sound. Onder begeleiding van een bigband zingt ze jazzliedjes afkomstig uit de jaren ’40, waarmee ze de CD ‘Winter’ uitbrengt. Babette zet zich veelvuldig in als spreekbuis voor het project Woezel & Pip, dat door haar vriendin Guusje Nederhorst is opgezet. Ze is onder andere te horen op luister-CD’s en leest regelmatig voor uit de boekjes van Woezel & Pip, op bijvoorbeeld basisscholen. In april 2009 start Babette in de musical Dirty Dancing, waarin ze de rol van Marjorie Houseman op zich neemt. Deze musical is begin juli afgelopen, waarna ze zich geheel zal focussen op haar zangcarri’re.

In augustus zal namelijk haar nieuwste album ‘Vertrouwelijk’ uitkomen, wat Nederlandstalige swingjazz zal bevatten met zeer herkenbare teksten. Babette vertelt: ‘Toen ik nog op mijn kinderfiets rondcroste, was ik al gek op bigbandmuziek. De swingende saxofoons, de spetterende trompetten, de stuwende bas en de opzwepende drums: als ik bigbandjazz uit de radio hoor schallen, dan krijg ik bij de eerste tonen al een lach op mijn gezicht.

Het is al jaren mijn droom om andere mensen blij te maken met deze muziek waar ik zelf altijd zo vrolijk van word. De afgelopen maanden heb ik met heel mijn hart aan die droom gewerkt, met als resultaat het album Vertrouwelijk. Voor mij is het nostalgische bigbandgeluid het ideale decor voor de persoonlijke verhalen die ik in mijn liedjes wil vertellen. Daarin neem ik je mee naar mijn twijfels, angsten, dromen en verlangens.

De ene keer verpakt als een meeslepende bigbandballad, de andere keer als bruisende latin jazz. Natuurlijk ben ik geen Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan of Michel Bublé, dat is ook niet mijn ambitie. Perfectie was voor dit album niet het voornaamste uitgangspunt voor mij, hoewel ik werkte met de superprofessionals van de NDR Bigband in Hamburg en topproducer Matthias Hass, die met mij de liedjes schreef. Liever had ik dat de opnames echt en oprecht zouden klinken. Als vrouw moet je tegenwoordig de hele dag al perfect zijn, van ’s ochtends aan het ontbijt tot ’s middags bij school tot ’s avonds in bed. Ik denk ook dat ik niet de enige vrouw ben die soms bang is dat haar midlife-man haar verruilt voor een jonger exemplaar. Of die wel eens verlost zou willen zijn van opgelegde schoonheidsidealen, vakantiestress, carri’re-hectiek en schoonmoederpaniek.

Nou ja, dat zijn een paar van de dingen waarover ik zing. Maar wel op zo’n manier dat je er ook af en toe om kunt lachen. Want daar is het allemaal om begonnen: herkenbare liedjes over het hier en nu, die troost kunnen geven, die kunnen ontroeren, die angsten kunnen bezweren, maar die je bovenal een zonnig humeur bezorgen. Vertrouwelijk is ook leuk en verhelderend voor mannen om naar te luisteren. En het beste cadeau dat een man kan geven als hij wil laten zien dat hij zijn vrouw-van-nu begrijpt (of graag die indruk wil wekken).’